آنژیوگرافی یک روش تشخیصی است که در آن با استفاده از کاتتر، معمولاً از طریق دست و گاهی کشاله ران و با تزریق ماده حاجب رادیولوژی، وجود بیماری‌های داخل عروق کرونر قلب و انسداد رگ‌ها بررسی می‌شوند. این روش صرفاً برای تشخیص و نه درمان به کار می‌رود و به هیچ وجه اقدام درمانی محسوب نمی‌شود. برای انجام آنژیوگرافی نیاز است که بیمار در بیمارستان بستری شود ولی نیاز به بیهوشی ندارد.
در آنژیوپلاستی، بعد از تشخیص انسداد و بیماری‌های عروق کرونری، با استفاده از بالون‌هایی در سایزهای مختلف اقدام به باز کردن رگ مسدود شده بدون بیهوشی می‌شود. قابل ذکر است که اگر آنژیوگرافی توسط فلوشیپ اینترونشنال کاردیولوژی انجام شود، پزشک با صلاحدید خود و بعد از مشورت با بیمار می‌تواند اقدام به باز کردن انسداد در همان جلسه بکند.
جواب به این سوال در بین بسیاری از افراد و پزشکان موضوعی چالش برانگیز است. اما به طور کلی، انتخاب روش مناسب برای هر بیمار کاملاً به شرایط فردی او و عوامل مختلفی نظیر تعداد و موقعیت عروق کرونری، میزان تنگی عروق، میزان رسوب کلسیم در رگ‌ها، وضعیت فیزیولوژیک فرد، سن بیمار و عوامل همراه مانند دیابت، نارسایی کلیه، فشار خون و ... بستگی دارد. همچنین تجربه پزشک، تجهیزات موجود در بخش آنژیوگرافی یا اتاق عمل، و توصیه‌های پزشکان نیز نقش مهمی در تصمیم‌گیری تاثیرگذار دارند. قاعدتاً اینترونشینیست‌های قلب و جراحان قلب بر اساس شرایط بالینی بیمار، تجربه شخصی، و امکانات موجود برای بیماران، پیشنهادهای متفاوتی خواهند داد و در نهایت تصمیم به انجام جراحی قلب باز یا آنژیوپلاستی واشنت باید با توجه به ترجیحات شخصی و توصیه‌های پزشکان گرفته شود.
جواب به این سوال در بین بسیاری از افراد و پزشکان موضوعی چالش برانگیز است. اما به طور کلی، انتخاب روش مناسب برای هر بیمار کاملاً به شرایط فردی او و عوامل مختلفی نظیر تعداد و موقعیت عروق کرونری، میزان تنگی عروق، میزان رسوب کلسیم در رگ‌ها، وضعیت فیزیولوژیک فرد، سن بیمار و عوامل همراه مانند دیابت، نارسایی کلیه، فشار خون و ... بستگی دارد. همچنین تجربه پزشک، تجهیزات موجود در بخش آنژیوگرافی یا اتاق عمل، و توصیه‌های پزشکان نیز نقش مهمی در تصمیم‌گیری تاثیرگذار دارند. قاعدتاً اینترونشینیست‌های قلب و جراحان قلب بر اساس شرایط بالینی بیمار، تجربه شخصی، و امکانات موجود برای بیماران، پیشنهادهای متفاوتی خواهند داد و در نهایت تصمیم به انجام جراحی قلب باز یا آنژیوپلاستی واشنت باید با توجه به ترجیحات شخصی و توصیه‌های پزشکان گرفته شود.
اکوکاردیوگرافی (اکوی قلب)، یک روش است که در آن با استفاده از امواج صوتی بی‌خطر، تصاویر متحرکی از قلب به نمایش درآمده و با استناد به آن، مشکلات عضله قلب، سیسی کی بین و تنگی دریچه‌ها، اختلالات حرکات دیواره‌های قلب، فشار شریان ریوی، حجمات و ارتباط بین آنها تشخیص داده می‌شود. اما ارزیابی گرفتگی عروق کرونر با دقت بالا با استفاده از اکوکاردیوگرافی امکان‌پذیر نیست. مگر اینکه تنگی عروق با شدت بالا وجود داشته باشد، در این صورت پزشک ممکن است درخواست برای تشخیص دقیق‌تری مانند آنژیوگرافی، بسی‌تی‌آنجیوگرافی، یا اسکن هسته‌ای قلب دهد.
وریدهای واریسی و رگهای پیچ خورده و برآمده ای نزدیک سطح پوست، به خصوص در ناحیه پاها وجود دارند. این واریدها معمولاً به دلیل ژنتیک نادرست و اختلالات ارثی ایجاد می‌شوند. گاهی هم به علت نقص دریچه‌های وریدی در اندام‌های تحتانی بدن به وجود می‌آیند. این واریدها معمولاً بدون علائم قابل توجهی هستند، اما در صورتی که علائمی ظاهر شوند، ممکن است منجر به تورم، احساس سنگینی و سوزش در پاها، زخم‌های وریدی، تغییر رنگ پوست و حتی تشکیل لخته در واریدها شوند.
درمان انواع واریس بستگی به نوع و شدت مشکل دارد و باید توسط پزشک تعیین شود. تشخیص نوع و شدت واریس از طریق سونوگرافی انجام می‌شود. بنابراین، در تمامی انواع واریس از جمله عروق رید عنکبوتی تا واریدهای طنابی بد شکل در پاها، سونوگرافی تعیین‌کننده برنامه درمانی است.
بر اساس نتایج سونوگرافی، درمان ممکن است شامل لیزر درمانی با رادیوفرکانس (RF)، میکروفلبکتومی یا برداشتن عروق با روش‌های جراحی مختلف مانند داعی، اسکلرودراپی یا روش‌های دیگر باشد.
اسکن هسته‌ای قلب یک روش تشخیصی برای تحلیل و تشخیص گرفتگی داندار عروق کرونر است که دقت تشخیصی بسیار بالا دارد و در عین حال روشی ایمن و با خطاهای کم می‌باشد. این روش شامل دو مرحله مهم است که هر دو مرحله ماده رادیواکتیو از طریق ورید محیطی به داخل جسم تزریق می‌شود و این ماده به سمت قلب حرکت می‌کند. دوربین‌هایی که خارج از بدن قرار دارند، حرکت این ماده را ردیابی کرده و تصاویری از قلب ایجاد می‌کنند. این دو مرحله شامل مرحله استراحت و مرحله تحریک (اترس) است که به فاصله چند ساعت از یکدیگر انجام می‌شود. پزشک با مقایسه این دو تصویر، اطلاعات مفیدی را در مورد جریان خون در عروق قلب، احتمال وجود گرفتگی در عروق کرونر، عملکرد عضلات قلبی، و عملکرد پمپاژ قلب بررسی می‌کند.
عواملی از جمله چاقی، بی‌تمرکزی در تمرین، ارتفاع فشار خون، رژیم غذای نامناسب و افزایش سن می‌توانند منجر به افزایش فشار خون شوند. اثرات فشار خون بالا می‌تواند برای اندام‌های مختلف بدن مخرب باشد که از آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: تشدید تصلب شرایط و بروز تنگی در عروق قلبی و مغزی با افزایش فشار دیواره‌های شریانی و تأثیر مخرب بر عملکرد طبیعی کلیه‌ها و آسیب به عروق کوچک چشم و...
فشار خون بالا اغلب هیچ گونه علایم خاصی ندارد و معمولاً توسط پزشک در حین معاینات روزانه تشخیص داده می‌شود. در موارد نادر، ممکن است علایمی مانند سردرد، درد در نیمی از قفسه سینه، نفس‌نفسی، یا حتی از دست دادن توانایی حرکت در حین فعالیت شدید نشان دهنده فشار خون بالا باشد.